Link curto pra esta postagem: fishuk.cc/epoko
Este é mais um poema que escrevi em esperanto, não me lembro exatamente se em 2007 ou 2008. Lembro apenas que estava visitando meu melhor amigo, que mora no meu bairro, e num momento em que ele conversava com outras pessoas, comecei a compor os versos na minha cabeça... Eu era meio doido, não? Eu o publiquei pela primeira vez também numa nota de Facebook, na manhã de 7 de agosto de 2011. A rítmica dos versos é: ta TA ta TA ta TA ta TA ta (isso deve ter um nome técnico, mas não conheço), e em cada estrofe o primeiro verso rima com o terceiro, e o segundo com o quarto. Seguem abaixo minha voz o recitando, o texto em esperanto e um rascunho de tradução. Espero que você gostem!
Ĉi tiu estas alia poemo, kiun mi skribis en Esperanto, mi ne precize memoras, ĉu en 2007 aŭ 2008. Mi memoras nur, ke unu tagon mi vizitis mian plej intiman amikon, kiu loĝas en mia kvartalo, kaj en momento, kiam li babilis kun aliaj personoj, mi komencis enkape komponi la versojn... Mi estis iom freneza, ĉu ne?... Mi publikigis ĝin unuafoje ankaŭ en Facebook matene la 7-an de Aŭgusto 2011. La ritmo de la versoj estas: ta TA ta TA ta TA ta TA ta (tio verŝajne havas faknomon, sed mi ne konas ĝin), kaj en ĉiu strofo la rimoj okazas inter la unua kaj la tria versoj, kaj inter la dua kaj la kvara. Ĉi-sube sekvas mia voĉo deklamanta ĝin, la teksto en Esperanto kaj skiza traduko al la portugala lingvo. Mi esperas, ke vi ŝatos ĝin!
La junularo ne plu sonĝas, Labora nia sangodono Popoloj ŝatas naivecon, Militoj sen kialoj iaj Pri am’ ne estas plu reguloj, Poluas la aŭtomobilo, Rasisme, krime, antaŭjuĝe: La bonsatuloj nur bedaŭras La solvojn oni prete kreis, Finante, dir’ instruistina: ____________________
No trabalho doamos nosso sangue Os povos gostam da ingenuidade Guerras sem nenhum tipo de motivo Não há mais regras sobre o amor, O automóvel polui, Com racismo, crime, preconceito: Os bem nutridos só lamentam Criaram-se prontamente as soluções, Para acabar, um dizer de professora: |