“Determinação do tema de pesquisa”

Link curto para esta postagem: fishuk.cc/tema-pesquisa

Eu tomei a liberdade de republicar este artigo, com algumas revisões na redação, mas sem grande mutilação do texto original, escrito pela pesquisadora Anna Maria Marques Cintra. Seu título é “Determinação do tema de pesquisa”, foi publicado em 1982 na revista Ciência da Informação (Brasília, volume 11, número 2, páginas 13 a 16) e baixei-o em PDF em 2012 após ver a referência no livro Metodologia do trabalho científico, de Antônio Joaquim Severino, que já ganhou inúmeras edições. Na época, eu estava pensando sobre que tema pesquisar num futuro mestrado, e lia muitos livros sobre metodologia da ciência e da pesquisa. Tanto que decidi fazer um minucioso exercício de fichamento daquele artigo, que aparece no final desta postagem e tem vários detalhes sobre meu procedimento de trabalho. Com as devidas retificações, como na indicação de notas, que ainda não sei se está toda certa, ainda acho o artigo útil e interessante pros jovens de hoje.

Com longa carreira acadêmica, educacional e autoral, Cintra foi professora da ECA/USP e na época do artigo era pesquisadora do IBICT. De 2012 a 2016 foi reitora da PUC-SP, tendo sido escolhida por dom Odilo Scherer mesmo ficando em terceiro lugar na lista tríplice. A greve de professores e estudantes contra sua nomeação, que foi bastante turbulenta, tomou repercussão midiática nacional, mas acabou derrotada na Justiça.

Resumo: A escolha de um tema de pesquisa depende dos valores do pesquisador, de sua relação com o universo. Em qualquer nível, a pesquisa exige independência, criatividade e a integração do tema no dia a dia do pesquisador. Os guias para pesquisas auxiliam na parte formal. Entretanto não existe e é pouco provável que venha a existir um método que permita a reconstrução lógica de novas idéias.
Descritores [palavras-chave]: Pesquisa cientifica; Determinação do tema de pesquisa.

Abstract: The choice of a research topic depends on the researcher’s own values, it depends on the relationship he keeps with his environment. At any level, a research project requires independence, creativity, and integration of the research topic with the researcher’s day-to-day life. Research guides can help only with the development of the formal part of a research project. But one does not find, and probably never will find, a method that leads to the logical rebuilding of new ideas.

“Eu sustento que a única
finalidade da ciência está em aliviar
a miséria da existência humana”. (Brecht)

Decidir sobre um tema de pesquisa é tarefa relativamente fácil para quem está envolvido numa determinada área. Entretanto, aquele que se inicia na vida científica tem de suportar o conflito entre a aquisição de novos conhecimentos e os prazos acadêmicos. Em muitos casos falta tempo e experiência para uma boa opção.

Na tentativa de encontrar coordenadas que nos deem a dimensão do problema, faremos algumas reflexões sobre ciência e pesquisa científica.

O procedimento científico, segundo Nagel, (1) orienta-se simultaneamente por três princípios: o controle prático da Natureza, o conhecimento sistemático e seguro dos fatos e um método próprio.

Sem muito esforço, podemos imaginar que o controle prático da Natureza leva ao avanço tecnológico e a uma melhoria das condições de vida, embora com o risco de ser o cientista tomado como uma espécie de feiticeiro.

Em virtude da complexidade do Universo, cabe ao cientista encontrar formas para organizar o conhecimento, para descobrir os fenômenos. E isto é feito através de raciocínio sistemático.

Os fenômenos a serem estudados para controle devem ser submetidos a uma metodologia bem definida, que corresponde a um caminho delineado para a execução de uma pesquisa.

Paradoxalmente, a ciência que persegue objetivamente um conhecimento sistemático e seguro dos fatos está continuamente por se fazer, e só a existência de um método garante o controle ordenado do Universo, uma vez que os fenômenos são tratados por raciocínios que seguem, aproximadamente, os mesmos princípios de objetividade e testabilidade. É, no entanto, a própria objetividade que impõe o estado sempre provisório de todo o conhecimento.

Mesmo com os riscos de feitiçaria, por razões éticas, não podemos aceitar a ciência pela ciência, (2) pois se o homem busca através do raciocínio organizar de alguma forma os fenômenos do Universo, há de ser para dominá-los, para conhecer-lhes as regras e assim orientar sua relação com e no Universo.

Identificar algo como objetivo de pesquisa não é das coisas mais difíceis. A dificuldade maior reside em manter coerentemente um tratamento metodológico rigoroso. Daí que frequentemente o comportamento científico acaba sendo confundido com o rigor metodológico, em detrimento da importância do objeto, do tema e do próprio conhecimento produzido a partir da pesquisa. (3)

Longe de nós tentar colocar em dúvida a importância do método. O que julgamos indispensável, no entanto, é aliar o rigor metodológico a uma avaliação da relevância da pesquisa, pois questões de total irrelevância, como conhecer a cor da camisa dos universitários brasileiros em dia de prova, pode receber tratamento rigoroso.

“[...] o ponto inicial de uma pesquisa não pode e não deve ser a metodologia, mas antes a relevância do problema”. (4)

Assim, antes de qualquer coisa, torna-se necessário decidir sobre os problemas que devem ser pesquisados e é preciso observar que essa capacidade de discriminar entre o relevante e o irrelevante não nos vem da ciência. Esta “só nos pode oferecer métodos para explorar, organizar, explicar e testar problemas previamente escolhidos”. (5)

A escolha prévia do problema depende do pesquisador. É em função de seus valores, de sua relação com o universo que nascem seus temas de pesquisa. Isso é que faz do ato de pesquisa um ato político.

E no caso específico da pesquisa acadêmica, como se passam as coisas?

Uma tese de doutorado assim se define por ser volumosa, ou por ter algumas qualidades inerentes à pesquisa científica?

Temos visto com frequência que um mesmo tipo de pesquisa serve a mestrado ou doutorado. E a diferença está, muitas vezes, no volume de dados analisados.

Não podemos concordar com critérios apenas de volume. Na prática, o que ocorre é que há dissertações de mestrado com traços nítidos de uma tese e vice-versa, acorrentadas apenas por razões meramente formais da vida acadêmica.

Na verdade a tese de doutorado deve marcar o grande salto do principiante para a vida de pesquisador independente e, desta maneira o mestrado tem de ser tomado como um exercício que abarca desde a opção temática e o rigor metodológico, até o envolvimento pessoal com relação ao tema.

Trata-se, pois, de uma fase de iniciação à pesquisa, portanto à vida científica. E partindo da definição mesma de mestrado, observamos, em linhas gerais, que os orientadores assumem posições diversas.

Para alguns, a dissertação de mestrado deve versar sobre assunto de interesse do orientador. Normalmente ele responde por uma ou mais pesquisas, sendo possível escolher um aspecto sobre o qual se dedicará o mestrando.

Para outros, o mestrado, como fase de aprendizado, deve demonstrar segurança metodológica, sendo secundário o próprio tema. Desta forma, o aspecto básico a ser considerado é o cumprimento de determinadas etapas, supostamente indispensáveis ao trabalho científico.

Outros ainda, entendem que a dissertação já deve conter em germe a disposição do novo pesquisador para associar firmeza metodológica a uma ação criativa.

Evidentemente, é em decorrência da concepção do orientador que acontecem os temas e mesmo a forma do trabalho acadêmico, que vai desde os formatos calcados em modelos prévios, em que tudo é pré-determinado, até a uma liberdade total, marcada pela inserção dos componentes tidos como básicos – objetivos, metodologia, hipóteses – em situações fora dos modelos.

Vale lembrar que para decisões relativas à parte formal, o principiante dispõe de vários guias, de sorte a poder escolher aquela forma mais adequada a seu trabalho e a seu gosto pessoal. (6)

Mas para decidir sobre o tema de pesquisa, a menos que o orientador forneça um assunto, o principiante não encontra nenhuma orientação específica.

Mas seria possível elaborar com certa precisão um roteiro que levasse à descoberta do tema?

Embora haja bons exemplos de trabalhos oriundos do desenvolvimento de parte de pesquisas do orientador, julgamos que a dissertação de mestrado deve propiciar algumas condições que posteriormente serão exigidas do pesquisador independente. Por isso vemos como salutar ao desenvolvimento da vida científica, que o mestrado sirva de exercício, de sorte a permitir experiência tanto no nível metodológico quanto no nível de definição do tema, ou mesmo de validade de pesquisa.

Nossa concepção tem um pressuposto básico: qualquer pesquisa, em qualquer nível, exige do pesquisador um envolvimento tal, que seu objeto de investigação passa a fazer parte de sua vida. Ou o pesquisador assume o problema que se dispõe a aclarar como seu, integrando seu dia a dia, ou apenas cumprirá preceitos acadêmicos.

Mas aqui entram dois novos conceitos de difícil exploração: independência e criatividade.

Acreditamos que só é possível independência de pesquisa na medida em que o pesquisador assume com liberdade seu objeto de análise e submete-o, por ensaio e erro, a uma verificação.

A criatividade, por seu turno, manifesta-se na escolha do tema (originalidade) ou na tradução do resultado da análise em linguagem verbal.

Mas tudo isso pouco nos ajuda a perceber como se chega ao tema de pesquisa.

Concordamos com Popper quando diz que “o conhecimento só começa a partir da tensão entre conhecimento e ignorância”. (7) De fato, só este tipo de tensão permite a percepção de algo obscuro e justifica nossa iniciativa em tentar clarear.

Evidentemente aquilo que já se sabe, que já se conhece, não precisa ser pesquisado. Em contrapartida, nem tudo o que não se sabe deve ser pesquisado.

Em A Prática da Pesquisa, (8) C. de Moura Castro indica três fatores que devem se associar para que aconteça um trabalho de pesquisa: originalidade, importância (a que chamamos relevância) e viabilidade do tema.

Na verdade os três fatores estão de tal forma associados, que o prejuízo de um [deles] põe em risco a própria pesquisa.

Originalidade não se confunde com novidade, não decorre do fato acidental de ser nova ou inédita a pesquisa. Original é o que vai às origens, à essência das coisas. (9)

Importância liga-se à necessidade da pesquisa dar ou encaminhar uma resposta para determinada questão prática ou teórica do homem, da sociedade, da natureza. A importância como fator associado à pesquisa científica, ressalta claramente o caráter político da ciência. Não parece justo o pesquisador dedicar-se a um mero exercício inconsequente.

Viabilidade refere-se ao tempo, aos custos, ao preparo específico do pesquisador, à obtenção de dados e bibliografia. A pesquisa inviável corresponde a enorme perda de tempo, tanto para o pesquisador quanto para a sociedade.

Mas ainda estamos contornando o problema sem chegar à questão básica: como nasce o tema de pesquisa?

Quando dissemos que tomávamos como pressuposto o envolvimento pessoal do pesquisador com sua pesquisa, tínhamos claro que acima de tudo é preciso gostar do que pesquisamos, já que durante longo tempo será nosso ser inteiro que irá se voltar para aquele objeto.

“É melhor começar, creio, lembrando aos principiantes que os pensadores mais admiráveis dentro da comunidade intelectual que escolheram não separam seu trabalho de suas vidas. Encaram a ambos demasiado a sério para permitir tal dissociação e desejam usar cada uma dessas coisas para o enriquecimento da outra [...] A erudição é uma escolha de como viver e ao mesmo tempo uma escolha de carreira; quer o saiba ou não, o trabalhador intelectual forma seu próprio eu à medida que se aproxima da perfeição de seu ofício”. (10)

Com certeza poderíamos prosseguir com novas reflexões. No entanto, a questão básica está em que não haverá receitas ou modelos para a criação humana, sob pena de ser decretada a sua morte.

Não existe ainda, e é pouco provável que venha a existir, um método que permita a reconstrução lógica do nascimento de novas ideias. Desta forma, o nascimento do tema de pesquisa é um trabalho artesanal de criação que exige do pesquisador a descoberta de seus valores pessoais, um posicionamento crítico e inquieto diante do Universo e uma disciplina de trabalho que permita equacionar valores pessoais com o objeto e o ato da pesquisa.

Notas (clique no número pra voltar ao texto)

(1) NAGEL, E. Ciência: natureza e objetivo. In: MORGENBESSER, S. Filosofia da Ciência. São Paulo: Cultrix, 1971.

(2) ALVES, R. Conversas com quem gosta de ensinar. 2. ed. São Paulo: Cortez, 1981, p. 69.

(3) “O ‘método’ procura explicar o seu objeto, quer ser o ‘caminho’ de descoberta do seu ‘objeto’, mas [...] já é hora de pensar num ‘método’ que leve em conta o seu ‘fracasso metodológico’ como momento necessário ao seu próprio êxito”. Cf. KOTHE, Flávio R. Caminhos e descaminhos da crítica; encontro marcado com Heidegger. Reflexão, Campinas, v. 4, n. 15, p. 67-71, set.-dez. 1979.

(4) Ibidem.

(5) ALVES, R. Conversas com quem gosta de ensinar. 2. ed. São Paulo: Cortez, 1981, p. 69.

(6) Destacamos, dentre vários trabalhos, os de: ACOSTA HOYOS, Luís E. Guía práctica para la investigación y redacción de informes. 2. ed. Buenos Aires: Paidós, 1972; ASTI VERA, Armando. Metodologia da pesquisa cientifica. Porto Alegre: Globo, 1973; CASTRO, Cláudio de Moura. Estrutura e apresentação de publicações cientificas. São Paulo: Mc Graw-Hill, 1976; Idem, A prática da pesquisa. São Paulo: Mc Graw-Hill, 1977; MANZO, Abelardo J. Manual para la preparación de monografias. Buenos Aires: Humanitas, 1973; SEVERINO, Antônio Joaquim. Metodologia do trabalho científico. 3. ed. São Paulo: Cortez e Moraes, 1978; SPINA, Segismundo. Normas gerais para os trabalhos de grau: breviário para o estudante de pós-graduação. São Paulo: Fernando Pessoa, 1974.

(7) POPPER, K. A lógica das Ciências Sociais. Rio: Tempo Brasileiro, 1978, p. 14.

(8) CASTRO, Cláudio de Moura. A prática da pesquisa. São Paulo: Mc Graw-Hill, 1977, p. 5.

(9) GOMES, R. Crítica da razão tupiniquim. 4. ed. São Paulo: Cortez, 1980, p. 24.

(10) MILLS, W. A imaginação sociológica. Rio de Janeiro: Zahar, 1980, p. 211.

__________________

CINTRA, Ana Maria Marques. “Determinação do tema de pesquisa”. Ciência da Informação, Brasília, 11 (2), pp. 13-16, 1982.

(Artigo citado por Antônio Joaquim SEVERINO, Metodologia do trabalho científico, 22. ed. rev. e ampl., São Paulo, Cortez, 2002, p. 145.)

Lido, grifado e dividido em itens e subitens a 21 de setembro de 2012.
Fichado entre 25 e 26 de setembro de 2012.

P. 13

Introdução geral

Escolher um tema de pesquisa é relativamente fácil a quem tem inserção numa certa área, mas o iniciante à vida científica geralmente sofre o conflito entre a assimilação de conhecimentos e os prazos acadêmicos, faltando tempo e experiência para uma boa escolha. Refletir sobre ciência e pesquisa científica ajuda a achar coordenadas para dimensionar o problema.

I. Papel e diretrizes do fazer científico

Introdução – Ernest Nagel (1901‒1985) define como princípios do fazer científico:

1. O controle prático da Natureza;
2. O conhecimento sistemático e seguro dos fatos;
3. O método próprio.

Desenvolvimento

1. O controle prático da Natureza faz a tecnologia avançar e melhora as condições de vida, o que, porém, arrisca o cientista a ser visto como um tipo de feiticeiro.
2. O Universo é complexo, por isso o cientista se vale do raciocínio sistemático para organizar o conhecimento e descobrir os fenômenos.
3. Os fenômenos a controlar devem enquadrar-se numa metodologia bem delineada, como parte do caminho para a elaboração de uma pesquisa. Porém, ao mesmo tempo, a ciência que busca conhecer segura e sistematicamente os fatos está sempre se fazendo, e só um método que garanta o controle organizado do Universo pode tratar os fenômenos com a mesma testabilidade e objetividade, a qual, no entanto, impõe a própria provisoriedade de qualquer conhecimento.

Conclusão ‒ Apesar do risco de mistificação do cientista, a “ciência pela ciência” é inaceitável, pois sua função real é conhecer as regras dos fenômenos do Universo para que o ser humano possa coordenar sua relação com ele.

II. Relação entre rigor metodológico e relevância do objeto de pesquisa

Introdução ‒ Mais difícil do que determinar um objeto de pesquisa é manter uma postura metodológica rigorosa e coerente, o que geralmente faz confundir-se comportamento científico com rigor metodológico, e não com o objeto em si.

Nota com citação do artigo de Flávio R. KOTHE, “Caminhos e descaminhos da crítica: encontro marcado com Heidegger”: Um “método” busca explicar seu objeto, mas deve-se hoje pensar num “método” que considere seu “fracasso metodológico” como importante para seu próprio êxito.

P. 13-14

Desenvolvimento ‒ Aqui não se julga que o método não seja importante, mas que é indispensável aliar rigor metodológico e verificação da relevância da pesquisa, já que questões irrelevantes também podem ser rigorosamente abordadas. Em todo caso, é antes pela relevância do problema do que pela metodologia que se deve começar.

P. 14

Conclusão ‒ Por isso, o ponto inicial é a decisão sobre os problemas a serem pesquisados, cuja relevância não é discernida pela própria ciência, a qual só oferece os métodos de exploração, organização, explicação e teste dos problemas. [Ligação com a introdução seguinte.]

III. Responsabilidade pela escolha do tema

Introdução – Na verdade, são os valores e a relação do pesquisador com o Universo que ajudam a escolher previamente o problema, o que torna a pesquisa um ato político.

Desenvolvimento

1. Diferença entre mestrado e doutorado

Introdução ‒ No caso da pesquisa acadêmica em si, surgem questões como: a tese de doutorado é definida por seu volume extenso ou por certas qualidades científicas? De fato, uma mesma pesquisa serve tanto a mestrado quanto a doutorado, diferindo apenas o volume de dados analisados.

Desenvolvimento – O critério de volume não define nada, pois há dissertações com claros traços de tese, e vice-versa, as quais são atadas por mera formalidade acadêmica. O doutorado, na verdade, marca um salto da iniciação para a pesquisa independente, sendo o mestrado um exercício de rigor metodológico, escolha do tema e envolvimento pessoal com ele.

Conclusão e Introdução do próximo item – Assim, o mestrando está se introduzindo na pesquisa e na vida científica, fase em que os orientadores tomam posturas diferentes.

2. Postura do orientador perante o mestrando

Desenvolvimento

1. Alguns pensam que o assunto do mestrado deve ser de interesse do orientador, que coordena uma ou mais pesquisas e escolhe um aspecto a que a dissertação deve se ater.
2. Outros julgam mais importante a segurança metodológica, secundarizando o tema e transformando o trabalho científico num mero cumprimento de etapas definidas.
3. outros ainda consideram a dissertação como o germe de um novo pesquisador que associe corretamente firmeza metodológica e ação criativa.

Conclusão do item III e do subitem 2 – Obviamente os pressupostos do orientador definem os temas e mesmo a forma do trabalho, que obedece desde modelos prévios até a inserção livre de objetivos, metodologia, hipóteses etc. fora de predefinições, enquanto os vários guias, com formatos a escolher, podem muito bem orientar o principiante na parte formal.

IV. Condições subjetivas para o amadurecimento do tema

Introdução – A não ser que o orientador ofereça um tema, o principiante não tem orientações específicas para decidir sobre ele. Mas poderia existir um roteiro preciso para auxiliá-lo?

P. 14-15

Desenvolvimento

1. O mestrado como um aprendizado da autonomia

Mesmo havendo bons mestrados que integram pesquisas do próprio orientador, o ideal é que se cultivem desde já propriedades exigidas depois pela pesquisa independente. Assim, a dissertação deve ser um exercício de experiência na metodologia, na escolha do tema e na consecução de uma pesquisa válida.

P. 15

2. O objeto de pesquisa como parte da vida pessoal

Grandes resultados são obtidos se a pesquisa fizer o objeto integrar o cotidiano, a própria vida do pesquisador, se ele for algo considerado seu, caso contrário, haverá a prisão a meras formalidades acadêmicas.

3. Conceitos de independência e criatividade

Nesse tipo de pesquisa entram dos conceitos novos:

1. Independência: o pesquisador adota livremente seu objeto e o submete a uma verificação por tentativa e erro.
2. Criatividade: o pesquisador escolhe um tema original e/ou traduz os resultados numa linguagem verbal adequada.

Conclusão do item IV ‒ Apesar dessas orientações, permanece um mistério o caminho ao tema de pesquisa.

V. Condições objetivas para o amadurecimento do tema

Introdução – Karl Popper está certo ao escrever que o conhecimento surge apenas quando entram em tensão o que se sabe e o que não se sabe, ocorrendo a vontade de clarear o que estava obscuro. Por isso, não se precisa pesquisar o que já se sabe, todavia, nem tudo o que se desconhece merece ser objeto de pesquisa.

Desenvolvimento – Cláudio de Moura Castro, no livro A prática da pesquisa, aponta três vetores a convergirem na execução de um trabalho de pesquisa, os quais se associam de forma que todos sejam imprescindíveis:

1. Originalidade: não consiste na novidade, mas na propriedade de perscrutar as origens, a essência do objeto.
2. Importância: a pesquisa é importante se responde a alguma questão prática ou teórica de caráter humano, social ou natural, o que lhe confere um caráter político e a interdição de consistir num simples exercício inconsequente.
3. Viabilidade: concerne a tempo, custos, preparo do pesquisador, bibliografia e obtenção de dados, que devem ser bem equacionados para não apenas se perder tempo.

Conclusão – Mesmo assim, ainda não se esclareceu sobre o nascimento do tema de pesquisa.

VI. O tema como uma escolha pessoal não quantificável

Introdução – O envolvimento pessoal com a pesquisa exige, antes de tudo, o gosto por ela, pois ocupará grande parte do tempo e das energias do estudioso. De fato, como Wright Mills, concorda-se que os melhores pensadores não separam o trabalho da vida geral, os quais se enriquecem mutuamente e colaboram para a correlação entre formação do eu e perfeição do ofício.

Desenvolvimento ‒ Em todo o caso, a criação humana jamais se submete ou se submeterá a receitas e modelos, pois, do contrário, poderá morrer.

Conclusão do item VI e do texto inteiro – Da mesma forma, reconstruir logicamente o nascimento de novas ideias prossegue imune a métodos, sendo o nascimento do tema de pesquisa, assim, uma espécie de criação artesanal que exige a descoberta dos valores pessoais do pesquisador, uma atitude crítica e inquieta perante o Universo e um trabalho disciplinado que equacione valores pessoais com o objeto e a execução da pesquisa.

Hilde van Ooijen, cantora de Holambra

Link curto para esta postagem: fishuk.cc/ooijen

Em mais uma iniciativa inovadora de disponibilizar músicas e álbuns raros, esta é a holandesa Hilde van Ooijen, cuja profissão é enfermeira, mas também canta nas horas vagas. Moradora da cidade de Holambra, SP, conhecida internacionalmente pelo riquíssimo mercado de flores e plantas e pela comunidade de imigrantes holandeses que chegou ao Brasil no fim da década de 1940. Ela é esposa do proprietário do Parque e Fazenda Lindenhof, que se não me engano já encerrou suas atividades.

Certo dia, em princípios do ano 2000, minha família e eu fizemos uma rápida visita ao local, sem ficar muito tempo, e compramos este CD que por acaso estavam vendendo no local. Os funcionários disseram que Hilde, ausente na ocasião, fazia shows nos fins de semana, quando o parque estava com mais gente passeando e fazendo suas refeições. Desde então, nunca mais tivemos notícias do Lindenhof nem da popstar vetusta, cuja memória só parece ter sido eternizada nesta relíquia da fonografia holambrense.

Só há alguns meses tive a ideia de escanear o material da capa do CD pra fazer uma playlist com vídeos no meu canal, tendo eu já há alguns anos passado as faixas pra arquivos MP3. As músicas em geral já são conhecidas na Holanda (Países Baixos) e na parte da Bélgica em que se fala holandês (lá chamado “flamengo”). Mas só aqui você conhece com exclusividade as peculiares interpretações e as fotos pitorescas de flores, roupas típicas e animais!

Coloquei abaixo todas as letras em holandês que consegui encontrar, embora eu não tenha podido traduzi-las. Os títulos que figuram na internet nem sempre coincidem com os que são dados no CD, portanto os primeiros vão entre parênteses após os segundos. As informações técnicas (fichas) estão nas imagens dos vídeos. Bom divertimento!

Risico’s 1. Wie huilt noemt men zielig Of sentimenteel En wie z’n gevoelens uit Zegt soms teveel Wie lacht wordt niet zelden Versleten voor gek En wie iets probeert Gaat misschien op z’n bek Refrão: Wil je leven Of blijf je beven Om toe te geven Aan je schrik of zo Wil je leven Neem het risico Want aan het eind van de reis Betaal je altijd de prijs 2. Wie liefde geeft Krijgt niet altijd iets terug En wie vertrouwt Krijgt soms het mes in de rug Wie hoopt, krijgt de wanhoop Vaak op de koop toe En wie de eerste stap zet Moet zelf zoeken hoe (Refrão) 3. Wie eerlijk is Geraakt niet altijd hogerop En wie iets begint Loopt de kans op een flop Wie zegt wat hij denkt Geeft zich vaak teveel te bloot Maar ook wie niet durfde Te leven gaat dood (Refrão 2x)

Vrijdag 1. Op een avond in de winter Leek de hele wereld kil En ik dacht: “Wat ben ik eenzaam Het lijkt wel of ’r niemand met me praten wil” Maar dan opeens ging zoet en zacht de telefoon ’t Was m’n liefste in persoon Hij zei: “Ik vlieg vanavond weg uit Katmandoe En vrijdag kom ik ijlings naar je toe” Refrão: Vrijdag Ik-en-jij-dag Wanneer we weer zo helemaal tesamen zijn Vrijdag Ik-ben-blij-dag Van morgenzon en vogelzang tot maneschijn Vrijdag Ik-en-jij-dag Het rikketikt en tintelt door m’n hele lijf Vrijdag Vrij-met-mij-dag En ’k heb bedacht dat ik vannacht maar bij je blijf 2. O, op vrijdag is het leven ’s Morgens vroeg al triomfant Want op vrijdag komt mijn vriendje Het geeft niet waarvandaan, New York of Griekenland Die warmte als ik weerom in z’n armen val Die diepe liefde bovenal Op vrijdag stromen hete tranen in de wijn Van vreugde dat we weerom samen zijn (Refrão)

Illusie 1. Ach wat ben je nu stil ’k Weet niet goed wat je wil ’t Is eenmaal gebeurd Was gewoon zo’n onozele ruzie Er is niets aan te doen, Geef me gauw weer een zoen Het leven gaat soms over rozen En soms ook weer eventjes niet Paradijs is misschien een illusie Refrão: Alle dagen zouden zoet moeten zijn Alle zomers langer Wat je wenst en verwacht Alles lukt alles lacht Idealen zo heerlijk bedacht Alle nachten zouden zwoel moeten zijn Alle liefde liever Ieder woord een gebaar Niet te licht niet te zwaar Het is alleen illusie 2. Na een jaar bij elkaar Is het heus niet zo raar Wanneer je van meing verschild En zoals ik het nu zie Ben je toch wie ik wou Hou ik zielsveel van jou Gelukkig je lacht weer, Je bent het ineens Met me eens zo te zien Paradijs is misschien een illusie (Refrão)

Zie jou dansen (Als ik jou zie wil ik dansen) 1. Ik heb heel de dag de tijd Toch raak ik jou niet kwijt uit mij gedachten Want ik denk overdag Hoe je naast me lag en lief lachte Het was toch weer zo fijn Om met jou te zijn is een heerlijk gevoel Ik krijg nooit genoeg van jou Want bij jou voel ik dat ik weer tot leven kom Refrão: Ja, als ik jou zie wil ik dansen Wil ik jouw armen om me heen Dan wil ik samen met je zweven Zo heerlijk, dat kan jij alleen Ja, als ik jou zie wil ik dansen Niemand die jou toch evenaart Ik voel me zo gelukkig samen met jou Oh, dat is mij toch alles waard 2. En ’s morgens ga je weg Maar niet voordat je zegt dat je houdt van mij Ik bel zo gauw het kan Jou op je werk en dan voel ik me blij Je zegt die woorden weer Waar ik zo graag op teer Dat je geeft om mij Ik krijg nooit genoeg van jou Want jij zorgt dat ik verlangend naar jou uit blijf zien (Refrão) Oh, ik wil samen met je zweven Zo heerlijk, dat kan jij alleen (Refrão)

In de zon

Suikerspinnen (Dat ben jij) 1. Suikerspinnen van een kind En luchtkastelen in de wind De witte wolken in het blauw Dat is waar ik van hou Maar wolken schuiven voor de zon Soms regent het op mijn balkon Dan kleurt de hele hemel grijs En raak ik van de wijs Refrão: Ik heb de wolken innig lief Al ken ik heus de wolken niet Zo vele keren toonde zij Een ongekende kant aan mij 2. Fluister woorden in mijn oor Een zoete kus, een jubelkoor En hand in hand bij de fontein Zo mag het altijd zijn Maar soms ga jij bij mij vandaan Dan trek ik jouw pyjama aan En staar weemoedig in het vuur Dan tel ik ieder uur (Refrão) 3. Telkens weer een nieuwe dag Een vogel zingt, er waait een vlag Het leven heeft een blij gezicht En alles danst in het licht Maar leven kent ook tegenslag Soms moet ik vechten voor een lach Toch hou ik vast aan mijn gevoel Mijn leven heeft een doel Ik heb het leven innig lief Al ken ik heus het leven niet Oh alle dagen toont het mij De mooiste kant en dat ben jij

Als de zon ondergaat (Zomernachtsdromen) Refrão: Als de zon ondergaat ’n Gouden glans achterlaat Droom ik weer van die uren met jou Wij tweetjes wandelen fijn In de heldere maneschijn In mijn zomernachtsdromen van jou 1. Wij liepen langs het witte strand Enkel sterren om ons heen Bij het licht van de maan Waren wij daar heel alleen Deze droom van die nacht Heeft ons geluk gebracht Die zomeravond vol liefde voor ons twee (Refrão) 2. Wij gingen daar hand in hand Ik zong ’n liedje voor jou In dat verre vreemde land Zei ik dat ik van je hou Ik droom nog vaak van die nacht Die ons samenbracht Die zomeravond vol liefde voor ons twee (Refrão)

Hoe zal ik naar je kijken

Dansende vleugels (Vleugels) Alles wat ik jou ooit wilde zeggen Hoef ik niet uit te leggen Want jij en ik we horen bij elkaar Maar jij moet nu ook beseffen ’t Is dat verliefde gevoel Wat bijna is bevroren Ik wil weer door dat vuur met jou Omdat ik zoveel van je hou Ik wil weer dansen met jou Op die vleugels van toen Ook al duurt dat maar Heel even dat gevoel Dan wil ik jou beminnen Met warmte diep van binnen Het is zolang geleden, Maar dit is wat ik jou zeggen wou Met heel m’n hart en ziel hou ik van jou ’k Zou jou nooit willen ruilen Maar af en toe dan voel ik weer die sleur Waarvoor ik me wil verschuilen Oh, dat verliefde gevoel Het zit zo diep van binnen Ik ga weer door die muur voor jou Ik wil weer dansen met jou Op die vleugels van toen Ook al duurt dat maar Heel even dat gevoel Dan wil ik jou beminnen Met warmte diep van binnen Omdat ik zoveel van je hou Ik wil weer dansen met jou Op die vleugels van toen Ook al duurt dat maar Heel even dat gevoel Dan wil ik voor jou zingen Over warme dingen Dit is wat ik jou zeggen wou Hou me vast, heel even maar Voel je nu wat ik bedoel Oh, deze warmte heb ik lang niet meer gekend

Zomernachten 1. Op het gloeiende zand Liggen wij zij aan zij Op het gloeiende zand Bij de ruisende zee Met je hand in mijn hand Dromen wij urenlang Van de komende nacht Die op ons wacht Refrão: Zomernachten, zomernachten Zijn zo mooi voor verliefden als wij Maar als je gelukkig bent Gaat de tijd zo snel voorbij Zomernachten, zomernachten Er is niets waar ik zoveel van hou En ik wens me duizend en één Zomernachten met jou 2. De zon heeft niet gestaakt Want ze heeft heel de maand overuren gemaakt En langs duinen en strand Heel wat ruggen verbrand En we liggen languit In een piepkleine schuit Tot de zon ondergaat En de eerste ster aan de hemel staat (Refrão) 3. Als zo’n magische nacht Ons wonderzacht In z’n blauwe mantel hult Weten wij dat onze liefdesdroom zich gauw vervult (Refrão)

Ballalaika

Er is muziek 1. De weg is lang, het zuiden lokt en lonkt, De warme zomer gloeit We zijn verlangend naar de horizon, Maar eindeloos vermoeid Nu word het nacht, we zijn verdwaald misschien Er is geen stad en geen hotel te zien. Maar ergens rinkelt de ritmiek Daar in de verte is muziek Refrão: Daar is muziek Bij maneschijn De menden dansen Op het plein Het pakt je beet Van lieverlee En voor jet het weet Dan dans je mee 2. De muzikanten spelen zuidelijk En duidelijk vol vuur De noten tuimelen naar buiten Toe op zoek naar avontuur Het is al nacht maar alles deint en doet Waardoor je voelt dat je wel dansen moet Met zoveel vreugde in de lucht Gaat alle weemoed op de vlucht (Refrão) 3. Dikwijls heb ik terug gedacht Aan die vakantie en dat dorp, die nacht En was die liefde met elkaar Nu maar voor de heel de wereld waar (Refrão)

In ale dingen

Dak van de wereld (Op het dak van de wereld) 1. Ik heb vandaag zo’n wonderlijk gevoel Slechts verliefden weten echt wat ik bedoel Helder blauw is de lucht en ik straal van geluk Want mijn leven heeft nu eindelijk een doel Al m’n lege dagen zijn voorbij En de zon schijnt dag en nacht alleen voor mij Tot in ’t diepst van mijn hart Dat op jou heeft gewacht En nu dat je hier bent, voel ik me zo blij Refrão: ’k Zit op het dak van de wereld En ik kijk naar beneden Waar er niets of niemand mij nog raken kan ’k Zit nooit meer aan de grond Sinds de dag dat ik je vond Zit ik heerlijk op het dak van de wereld 2. Alles wat ik droomde is gebeurd En ’t is net of alles zich daarom verheugd Elke bloem, ieder blad lijkt zo glanzend en glad En de toekomst heeft ee nieuwe roze kleur Er is nog een ding dat ik vraag Dat je morgen van me houdt zoals vandaag Als je voor eeuweig lang Dicht bij mij blijven kan Is er echt niets anders meer dat ik verlang (Refrão 2x)

Kleine paradijs Als de regen onze liefde blust En de hemel op mijn schouders rust Wil ik naar een land Aan de andere kant Naar een land hier ver vandaan Naar een ander land Aan de overkant Waar de wolken niet bestaan. Als een vogel wil ik vliegen dan Veel verder dan ik dromen kan Als het even kan wil ik naar de zon Wil ik heel ver weg op reis Op een klein balkon In de avondzon In een heerlijk paradijs Maar dan weet ik dat mijn hart verlangt Naar de regen van dit kleine land Waar ook jij mijn hart verwarmen kan Ja, mijn hele leven lang Want al is de hemel soms heel grauw Als je houdt van mij en ik van jou Ben je rijker dan Ik ooit wensen kan In dit kleine paradijs Ook al is het koud Als je van me houdt Is het hier het paradijs Van een hele kleine luchtballon Maken wij een reuze grote zon Als de liefde brandt In dit kleine land Is het hier het paradijs Als de liefde brandt In dit kleine land Is het hier het paradijs Nu de sterren aan de hemel staan En ons hart verwarmd wordt door de maan Nu we samen zijn Niemand krijgt ons klein In dit kleine paradijs Kom we zingen tot de ochtend komt En we dansen samen in het rond Als de liefde brandt In dit kleine land Is het hier het paradijs Als de liefde brandt In dit kleine land Is het hier het paradijs

Regen van geluk 1. ’k Was ooit verliefd, verstrooit en verdwaald Als een kind dat geen gevaren kent Oneindig ver op zoek naar jou Steeds weer opnieuw met maar die ene wens Zomaar opeens kwam jij in mijn leven Zomaar een mens waar ik van hou Jij bent voor mij Alles wat ik ooit wou Refrão: Want iedere keer als jij me aankijkt Voel ik een regen van geluk Iedere keer als jij zomaar naar me lacht Weet ik dat ik jouw nooit laat gaan Dat ik jouw nooit laat gaan 2. ’t Is de kracht die jij me nu geeft Jij voelt precies dat geen waar ik voor leef Diep in de nacht ben ik soms even bang Heel even bang hoe ik naar jou verlang Zomaar opeens liet jij me weer zweven Van dat geluk was ik vervreemd Jij sprak die taal, de taal die mijn hart Weer deed leven (Refrão) Jij bent het beste wat mij ooit overkwam Hou me vast en laat me nooit meer los (Refrão)

Voel me goed vandaag 1. ’k Voel me goed vandaag En alles valt mee, vandaag De zon en de zee Alles lui en traag, Ik ga maar te voet Misschien ga je mee? 2. Niks dat moet vandaag, Alleen of met twee, vandaag Dat is ook ok Wil je niet zo graag, Je ziet wat je doet. 3. Ik heb vandaag geen ander doel Dan te voelen wat ik voel, binnenin En ik doe mijn zin Ik voel me goed als jij eens wist Als jij kon weten wat het is, dat je mist Dan kwam je gelopen 4. ’k Voel me goed vandaag En alles valt mee, vandaag Als jet het heel mooi vraagt Dan mag je nog mee (Repete o 3) 5 (2x). ’k Voel me goed vandaag En alles valt mee, vandaag De zon en de zee Als je ’t heel mooi vraagt Dan mag je nog mee Dan mag je nog mee Dan mag je nog mee

Adios 1. Zoals een onweer in de tropen Zoals een plotse gave bui Is onze liefde uitgebroken En iedereen stond er bij Ja, iedereen heeft kunnen merken Hoe alles tussen ons begon We konden het ook niet verbergen We straalden beide als de zon Refrão: Tranen verdriet en spijt, adios adios Uren van somberheid adios Dagen van eenzaamheid, adios adios Tranen verdriet en spijt, adios Adios adios, adios adios 2. Met jou te leven vind ik heerlijk Met jou lijkt alles zo uniek Ik ben gelukkig ik weet het Mijn hart is open voor muziek Het leeg gevoel dat ik eeens kende Is dankzij jou voor goed voorbij De tijd van twijfels en ellende Ligt nu als eeuwen achter mij (Refrão)

Anthem of Covid-19 in GR PT EN FR RU

Short link to this post: fishuk.cc/covid-gr

Um dia encontrei por acaso esta animada canção em grego, de pouco menos de 1 minuto. O nome informado é “Ο Ύμνος Του Κορονοϊού” (O Ýmnos Tou Koronoioú), Hino do Coronavírus, o que à primeira vista pode parecer um pouco mórbido. Na verdade, é apenas uma da série de músicas e paródias humorísticas que surgiu no mundo todo quando a pandemia da covid ainda estava começando. Tanto que o compositor alerta tratar-se de uma “canção meramente humorística” (como se precisasse explicar), embora hoje ninguém mais ache graça nenhuma.

A letra é do jovem músico grego Dimítris Klotsotýris, mais conhecido nas redes e em seu próprio canal como Treloikariotis, e a melodia foi composta por ele, junto com um tal de “Petrit”. Petrit também fez os arranjos, e temos a pérola que você está vendo agora mesmo. Embora o compositor diga que “é proibido postar o vídeo em outros canais”, taquei o dane-se, traduzi com a ajuda do Google Tradutor e legendei nas duas línguas (com transliteração). Usei o Google pra traduzir e até comparei com o resultado em outras línguas, mas a palavra final foi minha, sobretudo em “terror nos canais”, que podia parecer estranho ou ambíguo em português.

1. Προσοχή στον κορονοΐο Πάρε το αυτοκίνητο και ξέχνα το Μετρό Φορά και τη μάσκα να μοιάζεις με γιατρό Και βράδυ κανε μπάνιο με το αντισηπτικό (Prosochí ston koronoío Páre to aftokínito kai xéchna to Metró Forá kai ti máska na moiázeis me giatró Kai vrády kave bánio me to antisiptikó) 2. Ήρθε ο Ιός κατευθείαν από την Κίνα Και όλο τον πλανήτη έβαλε σε καραντίνα Άδειασανε τα ράφια, τρόμος στα κανάλια Και σ’ όλη την Ελλάδα ακύρωσαν καρναβάλια (Írthe o Iós kateftheían apó tin Kína Kai ólo ton planíti évale se karantína Ádeiasane ta ráfia, trómos sta kanália Kai s’ óli tin Elláda akýrosan karnavália) 1. Cuidado com o coronavírus Ande de carro e esqueça o metrô Use a máscara pra parecer um médico E à noite tome banho com antisséptico 2. O vírus veio diretamente da China E pôs todo o planeta em quarentena Prateleiras esvaziadas, terror na TV E carnavais cancelados por toda a Grécia ____________________

One day I found by chance this joyful song in Greek, with just over one minute. Its title was “Ο Ύμνος Του Κορονοϊού” (O Ýmnos Tou Koronoioú), The Anthem of Coronavirus, that at first glance may seem quite morbid. Actually, it’s only one of the several humorous songs and parodies that appeared around the world when the covid pandemic was still beginning. In fact, the composer even advises that it’s a “merely humorous song” (as if this had to be pointed out), though today no one else finds it funny.

The lyrics were written by the young Greek musician Dimítris Klotsotýris, known on the medias and on his own channel as Treloikariotis, and the melody was composed by him together with a guy called “Petrit”. Petrit also made the arrangement. Although the composer wrote that “posting the video on other channels is forbidden”, I didn’t care about it, translated the text using Google Translator, brought some personal corrections and made the subtitles in two languages (with transliteration).

1. Προσοχή στον κορονοΐο Πάρε το αυτοκίνητο και ξέχνα το Μετρό Φορά και τη μάσκα να μοιάζεις με γιατρό Και βράδυ κανε μπάνιο με το αντισηπτικό (Prosochí ston koronoío Páre to aftokínito kai xéchna to Metró Forá kai ti máska na moiázeis me giatró Kai vrády kave bánio me to antisiptikó) 2. Ήρθε ο Ιός κατευθείαν από την Κίνα Και όλο τον πλανήτη έβαλε σε καραντίνα Άδειασανε τα ράφια, τρόμος στα κανάλια Και σ’ όλη την Ελλάδα ακύρωσαν καρναβάλια (Írthe o Iós kateftheían apó tin Kína Kai ólo ton planíti évale se karantína Ádeiasane ta ráfia, trómos sta kanália Kai s’ óli tin Elláda akýrosan karnavália) 1. Beware of the coronavirus Use your car and forget the subway Wear the mask to look like a doctor In the evening take an antiseptic bath 2. The virus came directly from China And quarantined the whole planet Store shelves emptied, terror on TV And carnivals canceled all over Greece ____________________

Un jour j’ai trouvé par hasard cette chanson animée en grec, d’un peu plus d’une minute. Le titre présenté est “Ο Ύμνος Του Κορονοϊού” (O Ýmnos Tou Koronoioú), L’Hymne du coronavirus, ce qui au premier regard peut paraitre un peu morbide. En vérité, ce n’est qu’une des plusieurs chansons et parodies humoristiques apparues partout dans le monde quand la pandémie de la covid était encore au début. D’autant plus que le compositeur souligne qu’il s’agit d’une “chanson simplement humoristique” (comme s’il fallait l’expliquer), bien qu’aujourd’hui plus personne n’y trouve aucun amusement.

Les paroles sont du musicien grec Dimítris Klotsotýris, plus connu sur les réseaux et sur sa propre chaine comme Treloikariotis, et la mélodie a été composée par lui, ensemble avec un certain “Petrit”. Petrit a aussi fait les arrangements, et vouz avez ce génial chef-d’œuvre. Bien que le compositeur dise qu’il est “interdit de publier la vidéo dans d’autres chaines”, je m’en ai fiché, je l’ai traduite avec l’aide du Google Traducteur et sous-titrée dans les deux langues (avec translitération). J’ai utilisé le Google pour traduire et même comparé le résultat vers d’autres langues, mais moi-même ai pris la décision finale.

1. Προσοχή στον κορονοΐο Πάρε το αυτοκίνητο και ξέχνα το Μετρό Φορά και τη μάσκα να μοιάζεις με γιατρό Και βράδυ κανε μπάνιο με το αντισηπτικό (Prosochí ston koronoío Páre to aftokínito kai xéchna to Metró Forá kai ti máska na moiázeis me giatró Kai vrády kave bánio me to antisiptikó) 2. Ήρθε ο Ιός κατευθείαν από την Κίνα Και όλο τον πλανήτη έβαλε σε καραντίνα Άδειασανε τα ράφια, τρόμος στα κανάλια Και σ’ όλη την Ελλάδα ακύρωσαν καρναβάλια (Írthe o Iós kateftheían apó tin Kína Kai ólo ton planíti évale se karantína Ádeiasane ta ráfia, trómos sta kanália Kai s’ óli tin Elláda akýrosan karnavália) 1. Attention au coronavirus Prenez la voiture et oubliez le métro Portez le masque pour ressembler à un médecin Et le soir prenez un bain avec antiseptique 2. Le virus est venu directement de Chine Et a mis toute la planète en quarantaine Des étagères vidées, du terreur à la télé Et des carnavals annulés partout en Grèce ____________________

Один день я нашел случайно эту радостную песню на греческом языке, чуть меньше за 1 минуту. Его данное имя – “Ο Ύμνος Του Κορονοϊού” (O Ýmnos Tou Koronoioú), “Гимн коронавируса”, что первоначально может казаться немного болезненным. На самом деле, это только одна из ряд песен и пародий, которые появились в мире, когда пандемия covid19 только что начиналась. Оказалось, что сам композитор посчитал необходимым подчеркнуть, что его сочинение было “просто юмористической песней” (как будто ему должно было это объяснить), хотя сегодня больше ничего не считает это смешным.

Слова написал молодой греческий музыкант Димитрис Клоцотириц, который чаще представляется в соцсетях и на своем канале как “Treloikariotis”, а музыку сложил он, вместе с каким-то “Petrit”. Петрит тоже создал аранжировку, а вот чудо, которое вы сейчас смотрите. Несмотря на то, что композитор говорит, что “загрузка на другие каналы запрещена”, я не заботился об этом, перевел с помощю Google Translate и сделал субтитры на двух языках (с транслитерацией на латинице). Я использовал Google, чтобы перевести, и даже сравнил с результатом на других языках, но я сам принял окончательное решение.

1. Προσοχή στον κορονοΐο Πάρε το αυτοκίνητο και ξέχνα το Μετρό Φορά και τη μάσκα να μοιάζεις με γιατρό Και βράδυ κανε μπάνιο με το αντισηπτικό (Prosochí ston koronoío Páre to aftokínito kai xéchna to Metró Forá kai ti máska na moiázeis me giatró Kai vrády kave bánio me to antisiptikó) 2. Ήρθε ο Ιός κατευθείαν από την Κίνα Και όλο τον πλανήτη έβαλε σε καραντίνα Άδειασανε τα ράφια, τρόμος στα κανάλια Και σ’ όλη την Ελλάδα ακύρωσαν καρναβάλια (Írthe o Iós kateftheían apó tin Kína Kai ólo ton planíti évale se karantína Ádeiasane ta ráfia, trómos sta kanália Kai s’ óli tin Elláda akýrosan karnavália) 1. Остерегайтесь коронавируса Возьмите машину и забудьте про метро Наденьте маску, чтобы выглядеть как врач А вечером примите ванну с антисептиком 2. Вирус пришёл прямо из Китая И поместил в карантин всю планету Полки опустошены, ужас по телевизору И по всей Греции карнавалы отменены

Marche des Volontaires: hymne chinois

Lien raccourci vers ce billet : fishuk.cc/volontaires

Je vous présente aujourd’hui l’hymne national du pays le plus peuplé du monde, qui a actuellement la deuxième économie la plus grande de la planète. Le titre originel de la chanson est La Marche des Volontaires (Yìyǒngjūn Jìnxíngqǔ, 义勇军进行曲), dont les paroles ont été écrites en 1934 par Tian Han et la musique a été composée en 1935 par Nie Er. L’hymne avait déjà été adopté peu avant la victoire finale de la révolution communiste, mais il a subi un long processus légal avant de devenir finalement officiel.

Au 20e siècle, la Chine a changé trop souvent d’hymne national : depuis 1911, encore sous la monarchie, quand la dynastie Qing a adopté le premier hymne national, la Chine continentale a eu sept hymnes nationaux, officiels ou pas, originels ou peu modifiés ! La république a été proclamée le 1er janvier 1912, et depuis lors le pays n’a pas connu de gouvernement uni et fort, car la plupart du territoire était contrôlée par les soi-disant “seigneurs de la guerre”. L’un d’eux était Jiang Jieshi, plus connu comme Chiang Kai-shek, qui commandait le mouvement nationaliste Guomindang, ou Parti national populaire, depuis la seconde moitié des années 1920, et a alors commencé à commander de facto la Chine et entamé la guerre civile contre les communistes. En 1928 le Guomindang a adopté Trois principes du peuple comme l’hymne national, jusqu’à présent utilisé à Taïwan, officiellement la “République de Chine” non reconnue par les communistes de Pékin.

Le poète et dramaturge Tian Han (1898-1968) a écrit les paroles en 1934, d’abord comme un poème dramatique, mais en 1935 le musicien Nie Er (né Nie Shouxin, 1912-1935) leur a composé une mélodie pour que la chanson soit jouée dans le film patriotique Children of Troubled Times. Le gouvernement communiste provisoire de Chine a adopté la chanson déjà le 27 septembre 1949 de façon transitoire, jusqu’au jour où l’hymne a enfin été enfin ratifié le 4 décembre 1982. Il n’a entré dans la Constitution que lors de la révision que ce texte légal a subie le 14 mars 2004, et enfin son usage a été reglé le 1er octobre 2017. Bien que l’hymne soit plus connu en Occident comme La Marche des Volontaires, la traduction littérale de son titre en chinois est Armée vertueuse et courageuse en allusion à la guerre civile des communistes contre le Guomindang et l’invasion et occupation japonaises dans les années 1930 et 1940. Les armées de Mao et Jiang ont combattu ensemble le Japon, mais la chanson n’a jamais été populaire chez les nationalistes.

Curieusement, Tian Han a été arrêté en 1966, quand débutait la “Révolution” culturelle en Chine, à cause d’une pièce (de 1961 !) réputée “venimeuse” par le gouvernement, et a fini par mourir en prison en 1968. De 1966 à 1970, la chanson communiste Dōngfāng Hóng (东方红, L’Orient est rouge) a été utilisée comme hymne national non officiel, jusqu’au moment où La Marche des Volontaires est revenue à être utilisée, mais sans paroles. En 1978, de nouvelles paroles ont été adoptées, avec mentions à Mao, au Parti communiste et à la Longue marche, mais en 1982 les paroles originelles, que vous lisez sur la vidéo, ont été reprises lors de l’adoption de politiques libéralisantes par Deng Xiaoping. La Marche des Volontaires diffère des hymnes précédents en ce qu’ils ont été écrits en chinois populaire, et non pas dans la langue classique ancienne.

J’ai téléchargé de cette page la vidéo qui semble être l’ouverture du programme TV. Moi-même ai fait les sous-titres, mais j’ai copié la traduction de la Wikipédia. Paroles en chinois dans les caractères traditionnels et simplifiés et dans la translitération pinyin, et traduction :

Chinois simplifié : 起来！不愿做奴隶的人们！ 把我们的血肉， 筑成我们新的长城！ 中华民族到了最危险的时候， 每个人被迫着发出最后的吼声。 起来！起来！起来！ 我们万众一心， 冒着敌人的炮火，前进！ 冒着敌人的炮火，前进！ 前进！前进！进！ Chinois traditionnel : 起來！不願做奴隸的人們！ 把我們的血肉， 築成我們新的長城！ 中華民族到了最危險的時候， 每個人被迫著發出最後的吼聲。 起來！起來！起來！ 我們萬衆一心， 冒著敵人的炮火，前進！ 冒著敵人的炮火，前進！ 前進！前進！進！ Translitération pinyin : Qǐlai! Bùyuàn zuò núlì de rénmen! Bǎ wǒmen de xuèròu, Zhúchéng wǒmen xīn de chángchéng! Zhōnghuá mínzú dàole zuì wēixiǎn de shíhou. Měi ge rén bèi pòzhe fāchū zuìhòu de hǒushēng. Qǐlai! Qǐlai! Qǐlai! Wǒmen wànzhòngyīxīn, Màozhe dírén de pàohuǒ, qiánjìn! Màozhe dírén de pàohuǒ, qiánjìn! Qiánjìn! Qiánjìn! Jìn! Traduction française : Debout ! Les gens qui ne veulent plus être des esclaves ! C’est avec notre chair que nous bâtirons [notre nouvelle Grande Muraille ! La Nation connaît son plus grand danger, Chacun doit pousser un dernier cri. Debout ! Debout ! Debout ! Nous, qui ne faisons plus qu’un, Bravons les tirs ennemis, marchons ! Bravons les tirs ennemis, marchons ! Marchons ! Marchons ! Marchons !

Hymne national de Grèce depuis 1865

Lien raccourci vers ce billet : fishuk.cc/hymne-gr

Je vous présente la chanson utilisée à présent comme l’Hymne national de Grèce (République hellénique): Ύμνος εις την Ελευθερίαν (Ýmnos eis tin Eleftherían), L’Hymne à la Liberté. Les paroles ont été écrites comme un poème par Dionýsios Solomós en 1823 et elles ont reçu une musique par Nikólaos Mántzaros en 1828. Elle a été adoptée comme l’hymne de la Grèce indépendante (Elláda) en 1865, et comme l’hymne de la partie grecque de l’ile de Chypre en 1966. Le poème original est beaucoup plus long (158 couplets au tout), et seulement la première partie est utilisée dans l’hymne.

Solomós (1798-1857) est né dans l’ile de Zante et s’est inspiré de la lutte pour l’indépendance que la Grèce a arrachée en 1821 à l’Empire ottoman. En 1824 le roi Georges 1er a décrété le poème comme hymne national, présenté dans sa version courte avec deux couplets. Mántzaros (1795-1873) est né dans l’ile de Corfou, en mer Ionienne, et a étudié la musique en Italie pendant plusieurs années. Seulement en 1865 l’hymne a été officialisé, avec les 24 premiers couplets du poème, bien qu’on n’en joue que les deux premiers lors d’évènements officiels.

J’ai téléchargé de cette vidéo l’audio chanté, et le morceau avec l’hymne instrumental se trouve dans cette vidéo. Montage à trois sous-titres : dans l’orthographe grecque moderne, dans la translitération la plus courante et dans la traduction en français. Lisez ci-dessous les paroles en grec dans l’orthographe moderne et dans l’orthographe “polytonique” utilisée jusqu’en 1982 (2) :

1) Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά! 2) Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή, σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι, ποὺ μὲ βιά μετράει τὴν γῆ. Ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά, καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη, χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά! ____________________ Je te reconnais au tranchant De ton glaive redoutable ; Je te reconnais à ce regard Rapide, dont tu mesures la terre. Sortie des ossements Sacrés des Hellènes, Et forte de ton antique courage, Je te salue, je te salue, ô Liberté !

National Anthem of Greece since 1865

Link curto para esta postagem: fishuk.cc/anthem-gr

This is the song currently used as the national anthem of Greece (Hellenic Republic): Ύμνος εις την Ελευθερίαν (Ýmnos eis tin Eleftherían), the Hymn to Liberty or Hymn to Freedom. The lyrics were written as a poem by Dionýsios Solomós in 1823 and they received a melody by Nikólaos Mántzaros in 1828. It was adopted as the anthem of the independent Greece (“Elláda”) in 1865, and as the anthem of the Greek part of the island of Cyprus in 1966. The original poem is much longer (158 stanzas in total), and only its first part is used as the anthem.

Solomós (1798-1857) was born in the island of Zante and was inspired by the fight for independence, finnaly obtained by Greece in 1821 from the Ottoman Empire. In 1824 the king George I decreed the poem as the national anthem, displayed in its short version with two stanzas. Mántzaros (1795-1873) was born in the island of Corfu, in the Ionian Sea, and studied music in Italy for many years. Only in 1865 the anthem was officialized, with the first 24 stanzas of the poem, although only the two first ones are played in official events.

I downloaded from this video the audio with singers. The video with the instrumental version is here. My video has three subtitles: in the modern Greek spelling, in one of the many ways of transliterating, and in English translation. Read below the lyrics in the modern Greek spelling (1) and in the “polytonic” spelling, official until 1982 (2):

1) Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά! 2) Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή, σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι, ποὺ μὲ βιά μετράει τὴν γῆ. Ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά, καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη, χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά! ____________________ I recognize you by the fearsome Sharpness of the sword, I recognize you by your face That hastefully defines the land. [i.e. the land’s borders] From the sacred bones, Of the Hellenes arisen, And valiant as you once were, Hail, o hail, Liberty!

Димитров: Моя страна, моя Болгария

Короткая ссылка на эту страницу: fishuk.cc/moiastrana-ru

Этот болгарский певец был одним из более знаменитых в своей стране, особенно в 1970-х и 1980-х годах: Эмил (Емил) Димитров, рожденный в 1940 г. в городе Плевен и умерший в 2005 г. в столице Софья. Эта патриотическая песня, его самый важный успех, называется “Моя страна, моя България” (Моя страна, моя Болгария), записанная в 1970 г. в альбоме “Поет Эмил Димитров”. Димитров сам сложил музыку, Васил Андреев написал слова и Митко Штерев был дирижером. Песню считают тоже “Болгарской Песней 20-го века” или вроде “Неофициальным госгимном Болгарии”.

“Моя страна...” была впервые написана на французком языке, с совсем другим текстом. Французский текст написала певица Ману Роблен (Manou Roblin). Болгарская версия тоже стал успехом, но цензура ее запретила из-за “буржуазной влиянии и намеков на эмиграцию”. После несколько лет, Димитров рассказал, что цензура неправильно понял фразу “Я вернусь” как намек на эмиграцию, но в посткоммунистических годах песня снова распростанилась и многие певцы ее записывали.

Эмил Димитров продал 65 миллионов альбомов во всем мире (40 миллионов из них только в СССР и в коммунистической Европе), больше, чем все другие болгарсие певцы. Сын – Эмил Димитров, рожденный в 1970 г. Димитров перестал карьеру в 1999 г. из-за последствий инсульта.

Для первого видео, с двухязычными субтитрами, здесь находится аудио с лучшим качеством, но есть и другой канал, посвещенный Димитрову. На втором видео, редкий спектакль (прямой эфир) Эмила Димитрова в 1970 году. На третьем видео, Иосиф Кобзон и болгарский певец Филипп Киркоров поют 14 сентября 2012 г.: красивый юбилейный спектакль был передан каналом Россия 1, посвещенный 75-ому дню рождения Кобзона. Этот русский перевод находится в Википедии, но для всех видео я сделал некоторые изменения. Читайте оригинальные слова на болгарском языке, перевод на русский и, как бонус, английский перевод песни:

1. Колко нощи аз не спах, Колко друми извървях – Да се върна. Колко песни аз изпях, Колко мъка изживях – Да се върна. В мойта хубава страна Майка, татко и жена Да прегърна. Там под родното небе Чака моето дете Да се върна. Припев: Моя страна, моя България, Моя любов, моя България. Моя тъга, моя България, При теб ме връща вечно любовта. 2. Даже нейде по света, Неизвестен да умра, Ще се върна. В мойта хубава страна И тревата, и пръстта Да прегърна. Нека стана стръкче цвят, Нека вятъра познат Ме прегърне. Нека родните поля Да ме срещнат с песента, Щом се върна. (Припев) Моя страна, моя България, Моя прекрасна страна, Ще се върна. ____________________ 1. Сколько ночей я не спал, Сколько прошёл дорог – Я хотел бы вернуться. Сколько песен я спел, Сколько мучений претерпел – Я хотел бы вернуться. В моей красивой стране Мать, отца и жену Я хотел бы обнять. Там, под родным небом, Мой ребёнок ждёт, Когда я вернусь. Припев: Моя страна, моя Болгария, Моя любовь, моя Болгария, Моя печаль, моя Болгария, К тебе меня всегда возвращает любовь. 2. Даже если на свете Где-то неизвестным умру, Я вернусь. В моей красивой стране И траву, и землю Я хотел бы обнять. Пусть станет стебелёк цветком, Пусть знакомый ветер Меня обнимет. Пусть родные поля Встретят меня с песней, Когда я вернусь. (Припев) Моя страна, моя Болгария, Моя прекрасная страна, Я вернусь. ____________________ 1. I didn’t sleep so many nights I walked so many roads I must come back I sang so many songs I suffered so many torments I must come back In my beautiful country Mother, father and wife I must embrace There, under my native sky My child is waiting For my return Chorus: My country, my Bulgaria My love, my Bulgaria My sadness, my Bulgaria Love always brings me back to you 2. Even if I die unknown Elsewhere in the world I’ll come back In my beautiful country The grass and the earth I must embrace May I become a flower blade May the familiar wind Embrace me May my native fields Meet me with the song As soon as I come back (Chorus) My country, my Bulgaria My wonderful country I’ll come back

Кобзон, в начале ролика: “Конечно, я ещё не могу не вспомнить мою любимую страну, Болгарию, куда я впервые выехал из Москвы, впервые побывал за границей, и побывал в семье родных людей. И, конечно, очень рад, что у нас появился свой болгарин, Филипп Киркоров.”

Киркоров, в конце ролика: “Никакого болгарского слова, чтобы выразить благодарность, восхищение за то, что Вы сделали для всей музыки нашей страны, и взрастили мой вкус, и сегодня сделали так, что я имею честь и право выступать на Вашем юбилее. Спасибо Вам большое. С днём рождения!” А Кобзон: “Спасибо, Филипп Киркоров!”